Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bytowie

Teza orzeczenia: Nawet gdyby zakładać, iż posiadanie samoistne rozpoczęło się od dnia 05. 08. 2005 r. to na pewno nie istniało w okresie między wywiadami z dnia 30. 06. 2007 r. do ww. wywiadu z dnia 30. 12 2011 r. ( w sumie ok. 4, 5 roku przerwy). Nie sposób zakładać – z uwagi na długi upływ czasu przerwy posiadania, że chodziło tutaj o przejściową utratę posiadania (art. 345), czy przemijającą przeszkodę (art. 340), która nie przerywa ciągłości. W sytuacji wnioskodawcy wynikało, iż zawsze potrzebował opieki kogoś z rodziny, że stanowił problem dla jej członków, że po opuszczeniu zony (jeszcze przed rozwodem) w zasadzie nie miał stałego miejsca pobytu az do 05. 08. 2005 r., a i tutaj pojawiła się przerwa ok. 4, 5 roku, co uniemożliwiało w sumie przyjęcie możliwości zakwalifikowania posiadania samoistnego proponowanego przedmiotu zasiedzenia.

Sygn. akt: I Ns 217/15 POSTANOWIENIE Dnia 21 marca 2017 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: sekr. sądowy Natalia Stiene po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2017 r. na rozprawie sprawy z wniosku S. L. (1) z udziałem K. L. (1) , A. L. (1) o zasiedzenie nieruchomości postanawia : 1 oddalić wniosek, 2 uznać, iż koszty postępowania - związane ze swym udziałem w sprawie - ponosi każda ze stron we własnym zakresie, 3 prz

Teza orzeczenia: Zdaniem Sądu Rejonowego przypomnieć w tym miejscu trzeba, iż z chwilą podpisania ugody spadkowej w dniu 05. 01. 2011 r. nawiązana została między Zenonem Omyła i pozwaną Krystyna Gielnik umowa użyczenia lokalu, składającego się z następujących izb: 3 pokoje, kuchnia i łazienka oraz spiżarnia, położonego na parterze nieruchomości zabudowanej opisanej w żądaniu pozwu. Pozbawienie pozwanej jednego pokoju przez powoda – bez zgody pozwanej – było po prostu złamaniem tej umowy użyczenia przez zastosowanie metody faktów dokonanych. Ta umowa trwała do czasu zamknięcia rozprawy w tej sprawie, a ewentualne próby wypowiedzenia tej umowy (rozwiązania) uznać należało wobec ww. ustalonych okoliczności za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego – zasadą uczciwości, rzetelności, dotrzymywania wiążących strony ustaleń (to także prawna zasada wykonywania zobowiązań – por. art. 354 § 1 i 2 k.c.), po prostu braku ludzkiej przyzwoitości wobec schorowanej kobiety będącej rencistką od 2011 r. Formalnego wypowiedzenia umowy nie było, gdyż powód stał na stanowisku braku tytułu prawnego pozwanej do zajmowanego lokalu. Jedynie wezwał ją do zapłaty za bezumowne korzystanie z lokalu oraz do wydania lokalu. Skoro umowa użyczenia jednak została nawiązana i obowiązywała do dnia zamknięcia rozprawy, to Sąd Rejonowy musiał odmówić potraktowania odpowiedzi na pozew jako skutecznego wypowiedzenia umowy – art. 716 k.c. z powyższych względów, tj. z powodu naruszenia art. 5 k.c. oraz istnienia umowy użyczenia Kiedy nie było jeszcze konfliktu między powodem i pozwaną, kiedy jedynym użytkownikiem wieczystym był ojciec powoda Zenon Omyła już zaistniała możliwość ustanowienia służebności osobistej mieszkania w formie notarialnej – jak tego domagała się pozwana. Wystarczyło, że osoba wpisana do działu II księgi wieczystej jako użytkownik wieczysty/właściciel w formie aktu notarialnego ustanowi w drodze jednostronnego oświadczenia woli służebność osobistą mieszkania (każdy notariusz ma prawny obowiązek dbania o interesy obu stron i w wypadku konieczności wpisu do księgi wieczystej na pewno by doradził i obstawał za służebnością osobistą mieszkania, a nie za umową użyczenia, którą strony miały już zawartą w sposób dorozumiany i która jako taka nawet po ujęciu jej w formie aktu notarialnego by nie mogła podlegać ujawnieniu przez wpis do księgi wieczystej – por. art. 16 ustawy o księgach wieczystych i hipotece). Obecność pozwanej by była u notariusza zbędna. W takiej sytuacji koszty notarialne by obciążałyby powoda lub jego ojca – taka jest zasada, a kolejne żądanie, aby to pozwana je zapłaciła było oderwane od rzeczywistości normatywnej i ustalonej praktyki notarialnej. Powód i jego ojciec wiedzieli lub ewentualnie bardzo łatwo mogli się o tym dowiedzieć. Wystarczyło nieodpłatnie zapytać jakiegokolwiek notariusza. W ocenie Sądu Rejonowego był to kolejny pretekst, aby nie dotrzymać umowy zawartej przez ww. spadkobierców i powoda przed ugodą o działy spadków po ww. spadkobiercach.

Sygn. akt: I C 330/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 20 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: sekr. sądowy Natalia Stiene po rozpoznaniu w dniu 13. 02. 2017 r. sprawy z powództwa M. O. przeciwko K. G. (1) , PESEL (...) o eksmisję 1 oddala powództwo, 2 zasądza od powoda M. O. na rzecz pozwanej K. G. (1) kwotę 147, 60 brutto zł tytułem zwrotu kosztów procesu (w tym 147, 60 zł z tytułu

Teza orzeczenia: zasiedzenie służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu

Sygn. akt: I Ns 22/15 POSTANOWIENIE Dnia 10 lutego 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: SSR Wojciech Juszkiewicz Protokolant: sekr. sądowy Natalia Stiene po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2016 r. na rozprawie sprawy z wniosku (...) S.A. w G. z udziałem S. L. , I. L. o stwierdzenie nabycia służebności gruntowej przez zasiedzenie postanawia : 1. stwierdzić, że poprzednik prawny wnioskodawcy Zakład (...) S.A. w S. nabył z dniem 1 stycznia 2000 roku

Sygn. akt: I C 212/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 5 stycznia 2017 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: sekr. sądowy Natalia Stiene po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2017 r. na rozprawie sprawy z powództwa Gminy K. przeciwko M. L. , PESEL (...) o wydanie nieruchomości 1 nakazuje wydanie pozwanej M. L. powódce Gminie K. części tej samej nieruchomości, objętej księgą wieczystą k.w nr (...) , obj

Teza orzeczenia: Organ egzekucyjny nie wykonał swoich ww. obowiązków prawnych, co spowodowało wytoczenie rozpatrzonego powództwa z art. 841 § 1 k.p.c. Pozwany wyraźnie zaznaczył, iż nie miał wpływu na czynności organu egzekucyjnego. Nie mniej jednak: • po pierwsze – nie zastosował się do wezwania powódki z dnia 25. 08. 2015 r. i nie wystąpił do organu egzekucyjnego o zwolnienie spod zajęcia wadliwie zajętych rzeczy, • po drugie – wniósł o oddalenie powództwa, co spowodowało, że sprawę przegrał (najwyraźniej liczył na zaspokojenie nie przez dłużnika, lecz na to, iż być może uda się zaspokoić w inny sposób) i poniósł w związku z tym konsekwencja także co do rozstrzygnięcia w płaszczyźnie kosztów procesu zgodnie z zasadą, iż osoba przegrywająca proces zwraca niezbędne koszty procesu stronie, która proces wygrała – arg. z art. 98 § 1 k.p.c.

Sygn. akt: I C 282/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 14 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Jungto – Stępnakowska po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 roku na rozprawie sprawy z powództwa D. D. (1) przeciwko I. D. , PESEL (...) o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji 1 zwalania spod egzekucji prowadzonej przez R. W. – T. Komornika Sądowego przy Sąd

Sygn. akt: I C 50/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 4 października 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: sekr. sądowy Natalia Stiene po rozpoznaniu w dniu 4 października 2016 r. na rozprawie sprawy z powództwa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. przeciwko V. S. (1) , PESEL (...) o zapłatę 1 oddala powództwo, 2 zasądza od powoda (.

Teza orzeczenia: Podnoszenie w toku procesu przez powódkę braku zgody - wyrażanej przed podpisaniem tej umowy na klauzulę przewidującą możliwość wypowiedzenia umowy - nie mogło odnieść skutku prawnego, skoro jednak podpisała tę umowę (brak udowodnionych wad jej oświadczenia woli) i wykonywała ją przez kilkanaście lat. Nie można było żądać ustalenia wypowiedzenia za bezskuteczne albowiem nie można było żądać ustalenia za bezskuteczne czegoś, czego w ogóle nie było ( ww. skutek nieważności ex tunc wypowiedzenia). Dlatego pierwsze żądanie pozwu musiało podlegać oddaleniu. Oddalono także żądanie ewentualne o uznanie zapisu § 4 pkt 2 umowy z dnia 04 grudnia 2002 r., zezwalającego na rozwiązanie umowy z 6-miesięcznym okresem wypowiedzenia, za nieważny z mocy prawa albowiem żaden przepis prawa o charakterze bezwzględnie obowiązującym nie zabraniał zawarcia w umowie klauzuli jak w § 4 pkt 2 w tym także taki zakaz nie wypływa z art. 56 ust. 1 i 2 Karty Nauczyciela. Natomiast – co wyżej podkreślił Sąd Rejonowy – sam sposób realizacji tego zapisu przez pozwaną Gminę był sprzeczny z normami wynikającymi z art. 56 § 1 i 2 w zw. art. 60 Karty Nauczyciela i dlatego tylko samo wypowiedzenie jako ww. oświadczenie woli stało się ex tunc nieważne, a nie jego umowna podstawa prawna zawarta w § 4 pkt 2 umowy przewidująca, że z wypowiedzeniem może wystąpić każda ze stron.

Sygn. akt: I C 51/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 marca 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Jungto – Stępnakowska po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2016 roku na rozprawie sprawy z powództwa H. P. przeciwko Gminie T. o: a ustalenie wypowiedzenia z dnia 10.01.2014 roku umowy z dnia 04 grudnia 2002 r . za bezskuteczne , a także ewentualnie b uznanie zapisu § 4 pkt 2 u

Teza orzeczenia: Pozwani winni więc liczyć się z także z tym, a jeżeli planowaliby wynajmowanie znajdujących się w Ł. pomieszczeń zajmując nadal sporny lokal na dotychczasowych zasadach, to jeszcze bardziej uzasadniałoby to przesądzenie kolizji interesów na rzecz interesu publicznego, co by musiało przemawiać także za uwzględnieniem pozwu. (…) to ludzie stosunkowo zamożni. Inwestycja w Ł. stanowiła najlepszy tego dowód. Sami bowiem ponieśli nakłady na nią w tym na otoczenie (kredyt w wysokości (…) zł o tym świadczy zważywszy na skalę inwestycji rzędu setek tysięcy złotych). Współwłaściciele partycypowali przecież jedynie znikomą kwotą 8. 000, 00 (pomijając cenę zakupu działki budowlanej). Dlatego - w ocenie Sądu Rejonowego - stać ich było co najmniej na wynajęcie innego lokalu mieszkalnego na terenie Bytowa o zbliżonych parametrach na tzw. wolnym rynku zwłaszcza, iż miesięczna rata kredytu dotąd pokryłaby koszt czynszu najmu lokalu mieszkalnego. Oczywiście zamieszkiwanie w spornej nieruchomości było korzystniejsze dla pozwanych z uwagi właśnie na różnicę w wysokości czynszu i w tym przejawiał się głównie ich interes, aby umowa najmu trwała dalej. Nie sposób było także zaakceptować zarzutu pozwanych co do tego, iż sąsiedni lokal w tej samej lokalizacji przy ul. Ks. Dr. B. D. stał pusty, a wiec powód miał wolny lokal na swoje potrzeby. Otóż tego typu lokal musiał być zawsze w dyspozycji P. jako lokal dyżurny i nie miało znaczenia, czy został zasiedlony, jak długo, czy z przerwami, przez ile osób itp. Przede wszystkim musiał być zawsze dostępny w celu realizacji potrzeb – adaptacji podopiecznych do dorosłego życia zważywszy na liczbę podopiecznych wskazaną przez dyrektora P. Nie sposób wręcz przecenić wagi społecznej procesu adaptacyjnego osób zwłaszcza z rodzin dysfunkcyjnych, nie mających żadnego właściwego zaplecza rodzinnego, zdanych na samych siebie, a mających podołać trudom odnalezienia się w świecie dorosłych jako samodzielne osoby. Jedynie w takim lokalu przy pomocy profesjonalnych pracowników P. mogłoby być świadczone wsparcie adaptacyjne ( tzw. nauka dorosłego życia). Pozwani (…) oraz ich synowie wywodzący swe prawa do lokalu od nich jako najemców nie spełnili kryteriów przyznania im lokalu socjalnego w rozumieniu norm wynikających z art. 14 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ( t.j. Dz.U.2014.150 – ze zm. ). W okolicznościach rozpoznanej sprawy interes prywatny musiał ustąpić przed interesem publicznym, który uzasadniały ważne przyczyny w rozumieniu art. 11 ust. 10 przedmiotowej ustawy ustalone wyżej. Przytoczone przez pozwanych poglądy prawne orzecznictwa SN nie kolidowały z ustaleniami i zważeniami Sądu Rejonowego.

Sygn. akt: I C 86/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 25 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Jungto – Stępnakowska po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 roku sprawy z powództwa (...) przeciwko pozwanym: 1 M. B. (1) , PESEL (...) , 2 W. B. (1) , PESEL (...) , 3 M. B. (2) , PESEL (...) , 4 M. B. (3) , PESEL (...) o rozwiązanie stosunku najmu i eksmisję 1 rozwią