Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Bytowie

Sygn. akt: I C 212/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 5 stycznia 2017 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: sekr. sądowy Natalia Stiene po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2017 r. na rozprawie sprawy z powództwa Gminy K. przeciwko M. L. , PESEL (...) o wydanie nieruchomości 1 nakazuje wydanie pozwanej M. L. powódce Gminie K. części tej samej nieruchomości, objętej księgą wieczystą k.w nr (...) , obj

Teza orzeczenia: Organ egzekucyjny nie wykonał swoich ww. obowiązków prawnych, co spowodowało wytoczenie rozpatrzonego powództwa z art. 841 § 1 k.p.c. Pozwany wyraźnie zaznaczył, iż nie miał wpływu na czynności organu egzekucyjnego. Nie mniej jednak: • po pierwsze – nie zastosował się do wezwania powódki z dnia 25. 08. 2015 r. i nie wystąpił do organu egzekucyjnego o zwolnienie spod zajęcia wadliwie zajętych rzeczy, • po drugie – wniósł o oddalenie powództwa, co spowodowało, że sprawę przegrał (najwyraźniej liczył na zaspokojenie nie przez dłużnika, lecz na to, iż być może uda się zaspokoić w inny sposób) i poniósł w związku z tym konsekwencja także co do rozstrzygnięcia w płaszczyźnie kosztów procesu zgodnie z zasadą, iż osoba przegrywająca proces zwraca niezbędne koszty procesu stronie, która proces wygrała – arg. z art. 98 § 1 k.p.c.

Sygn. akt: I C 282/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 14 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Jungto – Stępnakowska po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 roku na rozprawie sprawy z powództwa D. D. (1) przeciwko I. D. , PESEL (...) o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji 1 zwalania spod egzekucji prowadzonej przez R. W. – T. Komornika Sądowego przy Sąd

Sygn. akt: I C 50/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 4 października 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: sekr. sądowy Natalia Stiene po rozpoznaniu w dniu 4 października 2016 r. na rozprawie sprawy z powództwa (...) 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. przeciwko V. S. (1) , PESEL (...) o zapłatę 1 oddala powództwo, 2 zasądza od powoda (.

Teza orzeczenia: Podnoszenie w toku procesu przez powódkę braku zgody - wyrażanej przed podpisaniem tej umowy na klauzulę przewidującą możliwość wypowiedzenia umowy - nie mogło odnieść skutku prawnego, skoro jednak podpisała tę umowę (brak udowodnionych wad jej oświadczenia woli) i wykonywała ją przez kilkanaście lat. Nie można było żądać ustalenia wypowiedzenia za bezskuteczne albowiem nie można było żądać ustalenia za bezskuteczne czegoś, czego w ogóle nie było ( ww. skutek nieważności ex tunc wypowiedzenia). Dlatego pierwsze żądanie pozwu musiało podlegać oddaleniu. Oddalono także żądanie ewentualne o uznanie zapisu § 4 pkt 2 umowy z dnia 04 grudnia 2002 r., zezwalającego na rozwiązanie umowy z 6-miesięcznym okresem wypowiedzenia, za nieważny z mocy prawa albowiem żaden przepis prawa o charakterze bezwzględnie obowiązującym nie zabraniał zawarcia w umowie klauzuli jak w § 4 pkt 2 w tym także taki zakaz nie wypływa z art. 56 ust. 1 i 2 Karty Nauczyciela. Natomiast – co wyżej podkreślił Sąd Rejonowy – sam sposób realizacji tego zapisu przez pozwaną Gminę był sprzeczny z normami wynikającymi z art. 56 § 1 i 2 w zw. art. 60 Karty Nauczyciela i dlatego tylko samo wypowiedzenie jako ww. oświadczenie woli stało się ex tunc nieważne, a nie jego umowna podstawa prawna zawarta w § 4 pkt 2 umowy przewidująca, że z wypowiedzeniem może wystąpić każda ze stron.

Sygn. akt: I C 51/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 marca 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Jungto – Stępnakowska po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2016 roku na rozprawie sprawy z powództwa H. P. przeciwko Gminie T. o: a ustalenie wypowiedzenia z dnia 10.01.2014 roku umowy z dnia 04 grudnia 2002 r . za bezskuteczne , a także ewentualnie b uznanie zapisu § 4 pkt 2 u

Teza orzeczenia: Przepis art. 244 § 1 k.p.c. stanowił, że dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. W nauce prawa i orzecznictwie tę normę prawa nazywało się zawsze domniemaniem prawdziwości. Przechodząc do realiów tej sprawy zauważyć należało wobec powyższego, iż załączony do pozwu wydruk danych pozwanego jako odbiorcy energii [k – 33-36] uzyskał w ten sposób rangę dokumentu urzędowego w tym postępowaniu dlatego, iż został uwierzytelniony przez zawodowego pełnomocnika procesowego strony powodowej. To samo zważenie zresztą należało odnieść również do uwierzytelnionej przez profesjonalnego pełnomocnika umowy stron z dnia 11. 08. 2011 r. [ k -42-43 ]. W toku tego postępowania pozwany nie obalił domniemania prawdziwości ww. dokumentów, a w szczególności załączonego do pozwu wydruku danych pozwanego jako odbiorcy energii [k – 33-36], który stał się podstawą do wystawienia faktury VAT z dnia 20. 02. 2014 r. [k – 37 – 38]. Tym samym powód udowodnił w dostateczny sposób źródło powstania zobowiązania oraz jego wysokość.

Sygn. akt: I C 157/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 5 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: sekr. sądowy Natalia Stiene po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. na rozprawie sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w G. przeciwko D. S. , PESEL (...) o zapłatę 1 zasądza od pozwanego D. S. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w G. kwotę 5.208,12 (pięć tysięcy dwieście osiem 12/100)

Teza orzeczenia: Pozwani winni więc liczyć się z także z tym, a jeżeli planowaliby wynajmowanie znajdujących się w Ł. pomieszczeń zajmując nadal sporny lokal na dotychczasowych zasadach, to jeszcze bardziej uzasadniałoby to przesądzenie kolizji interesów na rzecz interesu publicznego, co by musiało przemawiać także za uwzględnieniem pozwu. (…) to ludzie stosunkowo zamożni. Inwestycja w Ł. stanowiła najlepszy tego dowód. Sami bowiem ponieśli nakłady na nią w tym na otoczenie (kredyt w wysokości (…) zł o tym świadczy zważywszy na skalę inwestycji rzędu setek tysięcy złotych). Współwłaściciele partycypowali przecież jedynie znikomą kwotą 8. 000, 00 (pomijając cenę zakupu działki budowlanej). Dlatego - w ocenie Sądu Rejonowego - stać ich było co najmniej na wynajęcie innego lokalu mieszkalnego na terenie Bytowa o zbliżonych parametrach na tzw. wolnym rynku zwłaszcza, iż miesięczna rata kredytu dotąd pokryłaby koszt czynszu najmu lokalu mieszkalnego. Oczywiście zamieszkiwanie w spornej nieruchomości było korzystniejsze dla pozwanych z uwagi właśnie na różnicę w wysokości czynszu i w tym przejawiał się głównie ich interes, aby umowa najmu trwała dalej. Nie sposób było także zaakceptować zarzutu pozwanych co do tego, iż sąsiedni lokal w tej samej lokalizacji przy ul. Ks. Dr. B. D. stał pusty, a wiec powód miał wolny lokal na swoje potrzeby. Otóż tego typu lokal musiał być zawsze w dyspozycji P. jako lokal dyżurny i nie miało znaczenia, czy został zasiedlony, jak długo, czy z przerwami, przez ile osób itp. Przede wszystkim musiał być zawsze dostępny w celu realizacji potrzeb – adaptacji podopiecznych do dorosłego życia zważywszy na liczbę podopiecznych wskazaną przez dyrektora P. Nie sposób wręcz przecenić wagi społecznej procesu adaptacyjnego osób zwłaszcza z rodzin dysfunkcyjnych, nie mających żadnego właściwego zaplecza rodzinnego, zdanych na samych siebie, a mających podołać trudom odnalezienia się w świecie dorosłych jako samodzielne osoby. Jedynie w takim lokalu przy pomocy profesjonalnych pracowników P. mogłoby być świadczone wsparcie adaptacyjne ( tzw. nauka dorosłego życia). Pozwani (…) oraz ich synowie wywodzący swe prawa do lokalu od nich jako najemców nie spełnili kryteriów przyznania im lokalu socjalnego w rozumieniu norm wynikających z art. 14 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ( t.j. Dz.U.2014.150 – ze zm. ). W okolicznościach rozpoznanej sprawy interes prywatny musiał ustąpić przed interesem publicznym, który uzasadniały ważne przyczyny w rozumieniu art. 11 ust. 10 przedmiotowej ustawy ustalone wyżej. Przytoczone przez pozwanych poglądy prawne orzecznictwa SN nie kolidowały z ustaleniami i zważeniami Sądu Rejonowego.

Sygn. akt: I C 86/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 25 kwietnia 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Jungto – Stępnakowska po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 roku sprawy z powództwa (...) przeciwko pozwanym: 1 M. B. (1) , PESEL (...) , 2 W. B. (1) , PESEL (...) , 3 M. B. (2) , PESEL (...) , 4 M. B. (3) , PESEL (...) o rozwiązanie stosunku najmu i eksmisję 1 rozwią

Teza orzeczenia: str. 10-11 uzasadnienia od ostatniego akapitu str. 10 od słów: "Dlatego do stosunków prawnych" do słów "czyli do łącznej kwoty 500 zł".

Sygn. akt: I C 221/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 16 lutego 2016 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Wiesław Sługiewicz Protokolant: sekr. sądowy Natalia Stiene po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2016 r. na rozprawie sprawy z powództwa A. R. przeciwko (...) o zapłatę 1 zasądza od pozwanego (...) na rzecz powoda A. R. kwotę 513,88 (pięćset trzynaście 88/100) złotych z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia, regulowanymi prze

Teza orzeczenia: „(…) do stosunków prawnych i zdarzeń prawnych, które powstały przed datą wydania omawianego postanowienia Trybunału Sprawiedliwości WE z dnia 10 grudnia 2007r. należy stosować interpretację, że nałożenie opłaty za kartę pojazdu w związku z pierwszą rejestracją używanego pojazdu samochodowego przywiezionego z innego państwa członkowskiego było sprzeczne z prawem unijnym od samego początku, a kupujący nie był w ogóle zobowiązany do uiszczenia tej opłaty. Z przedmiotowego postanowienia wynika bowiem wprost, że odnosi się ono do pełnej wysokości opłaty za kartę pojazdu (tzn. 500 zł). W związku z postanowieniem Trybunału Sprawiedliwości WE zasadne jest dochodzenie co do kwoty opłaty 425 zł, ale tez co do dalszych 75 zł, czyli do łącznej kwoty 500 zł.”

Sygn. akt: I C 195/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 3 września 2015 r. Sąd Rejonowy w Bytowie I Wydział Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: SSR Wiesław Sługiewicz Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Stenka po rozpoznaniu w dniu 3 września 2015 r. na rozprawie sprawy z powództwa M. C. przeciwko (...) o zapłatę 1 zasądza od pozwanego (...) na rzecz powódki M. C. kwotę 511,64 (pięćset jedenaście 64/100) złotych z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia, regulowanym