I C 41/16 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Bytowie z 2018-01-12
- Tytuł:
- Sąd Rejonowy w Bytowie z 2018-01-12
- Data orzeczenia:
- 12 stycznia 2018
- Data publikacji:
- 9 kwietnia 2018
- Data uprawomocnienia:
- 7 lutego 2018
- Sygnatura:
- I C 41/16
- Sąd:
- Sąd Rejonowy w Bytowie
- Wydział:
- I Wydział Cywilny
- Przewodniczący:
- sędzia Wiesław Sługiewicz
- Protokolant:
- st. sekr. Anna Jungto - Stępnakowska
- Hasła tematyczne:
- Zadośćuczynienie
- Podstawa prawna:
- art. 822 § 1 k.c. i art. 434 k.c. art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c.
- Teza:
- 1) W orzecznictwie ugruntowane zostały poglądy co do prowadzenia postępowań likwidacyjnych i możliwości spełnienia świadczeń przez zakładu ubezpieczeń w terminie. Oparte zostały ona na ustawowo przewidzianych terminach w tym art.. 817 k.c. W postępowaniu likwidacyjnym winno nastąpić ustalenie wysokości należnych poszkodowanemu kwot. Zakład ubezpieczeń ma obowiązek nie tylko wyjaśnienia okoliczności zdarzenia, ale także rzutujących na powstanie szkody i ukształtowanie wysokości należnych poszkodowanemu kwot. W tym celu może powoływać biegłych i zbierać dowody nie tylko z dokumentacji medycznej, lecz odnoszące się do sytuacji osoby poszkodowanej deliktem [wyrok SA w Łodzi z dnia 28. 07. 2017 r. I Aca 6/17, LEX nr 2365594]. 2) Spełnienie świadczenia w terminie późniejszym może być usprawiedliwione jedynie wówczas, gdy ubezpieczyciel wykaże istnienie przeszkód w postaci niemożliwości wyjaśnienia okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności albo wysokości świadczenia, mimo działań podejmowanych z wymaganą od niego starannością profesjonalisty, według standardu, którego reguły wyznacza przepis art. 16 ust. 1 ustawy z 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. Istnienie okoliczności usprawiedliwiających przekroczenie trzydziestodniowego terminu podlega indywidualnej ocenie w realiach konkretnej sprawy. Niewykazanie ich świadczy o popadnięciu ubezpieczyciela w opóźnienie ze spełnieniem świadczenia. Skutki opóźnienia określone są m.in. w art. 481 § 1 k.c. i obligują dłużnika do zapłaty odsetek [ wyrok SA w Warszawie z dnia 05. 11. 2015 r., ACa 998/14, LEX nr 2000409]. Z dokumentów w aktach postępowania likwidacyjnego – załączonych do akt tej sprawy [ k – 257] – nie wynika, aby pozwany dochował należytej staranności w przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego albowiem nie dokonał żadnych czynności i ustaleń co do tego, czy Gmina T. przyczyniła się do zaistniałego zdarzenia z udziałem małoletniej powódki, czy też nie. Dlatego za uzasadniony przyjąć należało 30-sto dniowy termin z art. 817 § 1 k.c. ( zasada ustawowa), skoro pozwany tak zachował się w toku postępowania likwidacyjnego oraz w toku całego procesu nie wykazał, aby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające przedłużenie postępowania likwidacyjnego. Zresztą pozwany już pismem z dnia 30. 09. 2015 r. odmówił w ogóle uznania swej odpowiedzialności ubezpieczeniowej [ k - 48 w aktach postępowania likwidacyjnego k – 257]. Dlatego należało przyjąć, iż w terminie ustawowym 30-tu dni pozwany nie zapłacił zadośćuczynienia przyczyn leżących po jego stronie, co z kolei powodowało, iż znalazł się w sytuacji opóźnienia tak, jak to wskazano w pozwie, tj. od dnia 30. 09. 2015 r. albowiem zgłoszenie żądania wypłaty zadośćuczynienia Gminie T. nastąpiło w dniu 28. 08. 2014 r. [ k – 9a w aktach postępowania likwidacyjnego pozwanego k – 257] musiało być uznane za równoznaczne zgłoszeniu samemu pozwanemu i od tego czasu zaczął biec ww. termin likwidacji szkody – por. art. 111 § 1 i 2 k.c. Przyjęcie jako początkowego innego, późniejszego terminu naliczania odsetek by było pozbawione podstawy prawnej, a ponadto by promowało firmy ubezpieczeniowe wbrew ww. zasadzie, tj. za bezpodstawne niedotrzymywanie ustawowych terminów postępowań likwidacyjnych w tym za bezzasadne odmawianie nawet co do zasady przyjęcia na siebie odpowiedzialności, co niejednokrotnie miało miejsce w praktyce tutejszego Sądu Rejonowego. Dlatego odsetki, o których mowa w pozwie, należało zasądzić zgodnie z żądaniem pozwu. 3) Przedmiotowe zdarzenie zaistniało w miejscu publicznym, za którego należyte utrzymanie odpowiedzialna była wyłącznie Gmina T. Powódka dochodziła roszczenia o szczególnym znaczeniu i charakterze zważywszy na wiek małoletniej powódki, utrudnienie jej realizacji obowiązku szkolnego, zakłócenie życia towarzyskiego. Nadto Sąd uznał, że w świetle doznanych przez powódkę cierpień związanych z koniecznością „nadganiania” zaległości nauce, zaistniałych z powodu wyłącznego przyczynienia się Gminy T. oraz biernej, wręcz zimnej wobec dziecka postawy w toku całego postępowania zarówno pozwanego, jak i zwłaszcza Gminy T., obciążenie powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego byłoby wielce krzywdzące, wręcz niesprawiedliwe w świetle zasad słuszności, współżycia społecznego. By budziło co najmniej tzw. ujemnie moralne uczucia z punktu widzenia odczucia zwyklej ludzkiej sprawiedliwości, a także dodatkowo z punktu widzenia konstytucyjnej zasady sprawiedliwości, o której mowa w art. 8 ust. 1 i 2 oraz 7 Konstytucji przy zastosowaniu art. 177 Konstytucji.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Anna Jungto-Stępnakowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Bytowie
Osoba, która wytworzyła informację: sędzia Wiesław Sługiewicz
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Bytowie
Osoba, która wytworzyła informację: sędzia Wiesław Sługiewicz
Data wytworzenia informacji: